Ή αλλιώς, ανάπτυξη και κέρδη για τους λίγους, ακρίβεια και φτώχεια για τους πολλούς. Σήμερα η κυβέρνηση θριαμβολογούσε διά στόματος του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα επειδή η ΕλΣτατ ανακοίνωσε ότι ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων το 2021 ανήλθε στα 334,2 δισ. ευρώ, αυξημένος κατά 15,5 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2019.
Επίσης σήμερα, η ΕλΣτατ ανακοίνωσε και τον πληθωρισμό, ο οποίος για τον Ιανουάριο διαμορφώθηκε στο 6,2% που αποτελεί ρεκόρ 25ετίας, καθώς από το 1997 η ελληνική οικονομία είχε να δει τέτοια άνοδο τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες.
Και ανάμεσα σε αυτά, η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου έκλεισε σήμερα ακόμα υψηλότερα, στο 2,72%, με το spread έναντι του αντίστοιχου γερμανικού να διαμορφώνεται στις 241 μονάδες (στο 0,31% η απόδοση του γερμανικού).
Τι ισχύει, λοιπόν, πάει καλά η οικονομία ή όχι? Πάει καλά για τους λίγους που έχουν τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, δεν πάει καθόλου καλά για τα νοικοκυριά που με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις παλεύουν να πληρώσουν το ρεύμα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, εν μέσω γενικότερων ανατιμήσεων, ενώ τα ομόλογα δείχνουν ότι η εθνική οικονομία εξακολουθεί να πιέζεται…
Τα πρώτα στοιχεία για τους τζίρους και τα κέρδη των επιχειρήσεων είχαν δει το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα, όταν οι χρηματιστηριακές εταιρείες εκτιμούσαν αύξηση στον κύκλο εργασιών των εισηγμένων επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο στα 63,5 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 10 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2020, και με κέρδη 2,9 δισ. ευρώ.
Τα στοιχεία από το χρηματιστήριο δείχνουν ότι την «πίτα» του αυξημένου τζίρου τη μοιράζονται μερικές δεκάδες μεγάλες εταιρείες και όχι οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι που στην πλειονότητά τους η πανδημία τους «γονάτισε».
Δεν θα μας κάνει δε εντύπωση, όταν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των εισηγμένων, να δούμε η «μερίδα του λέοντος» να κατανέμεται στις εταιρείες ενέργειας, τις φαρμακευτικές κ.ο.κ. Τα δε μερίσματα των κερδών τους τα μοιράζονται συνήθως οι μέτοχοι και όχι οι εργαζόμενοι…
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη «ζυγίζει» πλέον το αν θα κάνει πρόωρες εκλογές ή όχι: ενώ βλέπει ότι η δυσαρέσκεια του κόσμου ολοένα αυξάνει, βολιδοσκοπεί αν θα παίξει και θα κερδίσει το παιχνίδι της λεγόμενης «επενδυτικής βαθμίδας» για να το πουλήσει ως «success story» στην οικονομία το 2023 (σ.σ. πάλι οι λίγοι θα κερδίσουν και από αυτό, αλλά θα μπορεί να το πουλήσει ως κάτι «μεγάλο» στο κοινό της).
Η επενδυτική βαθμίδα (investment grade) μίας χώρας αποτελεί προϋπόθεση για πολλές επενδυτικές εταιρείες και funds ανά τον κόσμο να «τοποθετηθούν» σε αυτή, είτε μέσω μετοχών και ομολόγων, είτε σε ακίνητα κ.α., καθώς το investment grade σηματοδοτεί –υποτίθεται- “ασφαλή” επένδυση.
Τώρα, πώς η χώρα με το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη ως προς ποσοστό του ΑΕΠ (σταθερά πάνω από το 200%) και πολύ αυξημένο σε σχέση με δέκα χρόνια πριν που μπήκε στα μνημόνια (στα 357,3 δισ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2021) θα αποκτήσει «επενδυτική βαθμίδα», είναι πράγματι ένα πολύ ωραίο ερώτημα, ειδικά όταν οι αποδόσεις των ομολόγων συνεχίζουν ανοδικά…
Κάντε το πρώτο σχόλιο