“Το Μικρό Ψάρι” του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη θα προβληθεί αυτή την Πέμπτη 12 Ιουνίου στις 17.00 και με είσοδο ελεύθερη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134, Κεραμεικός).
Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Γιάννη Οικονομίδη, τον ηθοποιό Βαγγέλη Μουρίκη, συντελεστές της ταινίας και φυσικά το κοινό.
Την προβολή – εκδήλωση διοργανώνει η “Ομάδα διάσωσης Λέσχη Αϋπνίας”, η οποία σε σχετική ανακοίνωσή της -και “δανειζόμενη” από το σενάριο της ταινίας- επισημαίνει μεταξύ άλλων:
“Όταν η μία πλευρά σου θέλει να τους σκοτώσει όλους και όταν η άλλη θέλει να αυτοκτονήσεις, επιλέγεις να μιλήσεις. Αυτό είναι πολιτική”.
Και συνεχίζει:
“Γιατί ο Στράτος γίνεται αμέσως συμπαθής, με επάγγελμα πληρωμένος δολοφόνος;
Κάθεται και δρα πάνω στο ίδιο τσιμέντο της πόλης, στα ίδια σκηνικά, στην ίδια εγκατάλειψη, στα
ίδια βιομηχανικά χωράφια, στον ίδιο ορίζοντα με μας.
Από παιδιά ένα μόνιμο βουητό, ένα ελληνικό μόνιμο υπόκωφο βουητό.
Από την πολεοδομία περνά στα πρόσωπα. Ο Μάκης, η Βίκυ, το σόι, ο γείτονας, ο συνάδελφος.
Περνά σαν μια συνήθεια, που τα επιτρέπει όλα. Με έναν τρόπο άλλοτε σαν ζελατίνα και άλλοτε
βίαιο. Πάντα καθημερινό. Με απώλειες που δεν φαίνονται.
Μια ελληνική πραγματικότητα, μια μικροαστική/μεσαία τάξη, μια συμπαγής συνήθεια, που
δύσκολα αναλύεται. Απλά μπαίνει στο πετσί. Βιώνεται. Και μας καταργεί. Η παρείτσα, η δουλειά,
τα φράγκα. Κοιτάω την δουλειά μου εγώ και μόνο. Δεν ξέρω. Κωλοπακιστανέ. Να τα βολέψουμε.
Τι κωλάρα είναι αυτή. Ήτανε καλός άνθρωπος, δεν είχε δώσει κανένα δικαίωμα. Ποιος είσαι συ ρε
που κοιτάς, γκόμενά μου είναι. Μην είσαι κορόιδο. ‘Ελα να δουλέψεις σε μένα. Δέστο πονηρά.
Γαμάς κανά μουνάκι. Ναι ρε την πιτσιρίκα, γιατί όχι. Η βουβαμάρα παίρνει φωνή. Θέλουμε τα
Σκόπια πίσω. Τα κωλόμπαρα της καθημερινής αθλητικής Κυριακής ανοιχτά όλο το 24ωρο
φωνάζουν. Πρέπει να γίνεις ωραίος τυπάς. Μην είσαι μαλάκας.
Το αγκομαχητό είναι παντού. Ύπουλο και προστάζει. Η ελληνική μικροαστική τάξη. Η τεράστια
γκάμα της. Ποιος νοιάζεται. Μια γλοιώδης ανθρώπινη μπάλα πιλάτες, μια βίαιη συνήθεια.
Για το τι πραγματικά μας καίει.
Για όλα αυτά που δεν μιλάμε.
Για τα φιλμ νουάρ που δεν θα γυριστούν, αλλά πρωταγωνιστούμε”.
Η Ταινιοθήκη είναι προσβάσιμη για αναπήρους και εμποδιζόμενα άτομα.
Κάντε το πρώτο σχόλιο