Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει: αιτία για την επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας ήταν η -κατά γενική ομολογία- πρόθεση του ΝΑΤΟ να επεκταθεί ακόμη περισσότερο προς τα ανατολικά και να εντάξει την Ουκρανία στη λεγόμενη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Για διπλωματικούς λόγους, ναι μεν δεν προχώρησε την ένταξη, αλλά ούτε και δεσμεύτηκε για το ότι δεν θα το πράξει. Το δεύτερο, εάν το έκανε, θα αποτελούσε ισχυρή εγγύηση για τη Ρωσία προκειμένου να αποφευχθεί η κλιμάκωση.
Και τώρα που οι παραλίγο μελλοντικοί σύμμαχοι Ουκρανοί δέχονται επίθεση, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν λέει στο διάγγελμά του να «αντισταθεί» ο ουκρανικός λαός: «Οι επιθέσεις κεραυνοί οδηγούν σε αντίσταση. Οι Ουκρανοί έχουν δείξει ότι δεν θα αφήσουν κανέναν να πάρει τη χώρα τους».
Και πρόσθεσε ότι «οι δυνάμεις μας δεν θα πάνε στην Ευρώπη για να πολεμήσουν στην Ουκρανία αλλά θα αμυνθούν στην Ανατολή. Θα υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή εδάφους του ΝΑΤΟ». Ποιού ΝΑΤΟ, όμως, με Ουκρανία ή χωρίς?
Αύριο οι ηγέτες του ΝΑΤΟ αναμένεται να συνεδριάσουν εκτάκτως με αφορμή την επίθεση στην Ουκρανία. «Πρέπει να απαντήσουμε με ανανεωμένη αποφασιστικότητα και ακόμη πιο ισχυρή ενότητα», είπε σήμερα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι οι νατοϊκές κινήσεις δεν είναι επιθετικές αλλά «αμυντικές».
Αμυντικές πού άραγε? Για να μην επελάσει ο ρωσικός στρατός π.χ. στην Πολωνία?
Με απλά λόγια, αν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ δεν αποφασίσουν αύριο να εντάξουν στη Συμμαχία τους την Ουκρανία, ο μέσος ουκρανός πολύ πιθανό να νιώθει εξαπατημένος για την αίσθηση αυτοπεποίθησης που του μετάγγισαν τόσο οι δυτικοί όσο και οι πολιτικοί του…
Τον περασμένο Απρίλιο ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι απαιτούσε την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, προτρέποντας τους Ευρωπαίους, και κυρίως τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, να περάσουν «από τα λόγια στην πράξη».
Η συμπεριφορά της Δύσης, από τη μία να μην εγγυηθεί προς τους Ρώσους για μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και τώρα να αφήνει τους Ουκρανούς –που πίστεψαν- ξεκρέμαστους στη μοίρα τους, είναι εξόχως ύποπτη συμπεριφορά.
Και όχι, δεν θέλουμε έναν ακόμη μεγαλύτερο πόλεμο. Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν αποφεύχθηκε αυτός εδώ.
1 Trackback / Pingback